چند روز قبل دمای هوا در شهر بندری هامبورگ به ۳۹ درجه رسید.
این دما برای شهری که در آن اکثر خانه‌ها با توجه به تاریخچه‌ی دمایی آن، فاقد هرگونه سیستم سرمایش هستند، بسیار عجیب و غریب است. دمای بالا به همراه رطوبت بسیار بالا، شرایط سختی را مخصوصا برای مردمی که تجربه‌ی چنین دمایی را نداشتند و بدنشان به چنین دمایی عادت نداشت، ایجاد کرده بود. من سعی کردم در این مدت با افراد زیادی در این مورد صحبت کنم و از آن‌ها راجع به علت این گرمای بی‌سابقه سوال کنم.
تقریبا همه‌ی کسانی که با آن‌ها صحبت می‌کردم می‌دانستند که علت این گرمایش، همان climate change یا global warming است.
اما بسیاری از افراد نمی‌دانستند که علت این تغییرات اقلیمی چیست و یا علتی اشتباه را برای آن تصور می‌کردند. مثلا چندین نفر تصور می‌کردند که علت تغییرات اقلیمی تخریب لایه‌ی ازن یا ozone depletion است. با اینکه گازهای مخرب لایه‌ی ازن (Ozone Depleting Substances یا ODS) خود از جمله گازهای گلخانه‌ای (Greenhouse Gases) هستند، اما نسبت به دیگر انواع گازهای گلخانه‌ای سهم بسیار کمتری در تشدید اثر گلخانه‌ای و گرمایش زمین دارند.
با این حال، تخریب لایه‌ی ازن، همچون تغییرات اقلیمی، نتیجه‌ی فعالیت‌های بشر است.
اما اجرای پیمان مونترال از سال ۱۹۸۷ به این سو، تاکنون تا حد زیادی باعث ترمیم لایه‌ی ازن شده است. در این پیمان ۲۰۰ کشور توافق کردند تا تولید و استفاده از کلرو فلوئورو کربن ها (CFCs که عامل اصلی تخریب لایه‌ی ازن هستند) را به تدریج حذف کنند. پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۶۰، لایه‌ی ازن به طور کامل ترمیم شود. تجربه‌ی موفق پیمان مونترال، نشان می‌دهد که یک اقدام جمعی با هدایت علم، بهترین راه حل برای چالش‌های بزرگ جهان همچون گرمایش زمین است.