یکی از موضوعاتی که در پست‌های قبلی به آن پرداختیم، بار الکتریکی و میدان الکتریکی بود. اولین چیزی که در این مورد به ذهن ما می آید، جریان الکتریسیته است که ما تقریبا در تمام روز در حال استفاده از

در سال ۱۸۸۷، دو فیزیکدان آمریکایی به نام‌های میچسلون و مورلی، آزمایشی طراحی کردند که برای اولین بار نشان داد، نور از قوانین مکانیک کلاسیک پیروی نمی‌کند. البته آنها انتظار نتایج دیگری داشتند. شاید بشود گفت که این آزمایش که

امروز ۳۱ ماه مارس، حدود 10 روز از آمدن بهار گذشته، هوای هامبورگ در ابتدای صبح بسیار سرد و همراه با برف و کولاک و ساعاتی بعد، کمی خنک و بدون هیچ اثری از برف در سطح شهر. در حالی

تا به اینجا، دو مساله‌ای که فیزیک کلاسیک در پدید‌ه‌های با سرعت نزدیک به نور با  آن مواجه بود و پاسخی براش نداشت را دیدیم. یکی زمان و دیگری مسافت. دیدیم که زمانی که ناظر ساکن و ناظر متحرک (با

یکی از پدیده‌های جالب حاصل عملکرد میدان مغناطیسی زمین، شفق قطبی‌ است. شفق قطبی به طور معمول در نواحی اطراف قطب ‌های زمین دیده می شود. همان طور که دیدیم، ذرات پرانرژی که از ستاره‌ی نزدیک ما خورشید، تحت عنوان

بحث ما‌ و دوستمان که در پست آزمایش پیون و نسبیت خاص گفته شد ادامه پیدا کرد. دوستمان ادعا دارد که مدت زمانی که ما رفتیم تا سیگار بکشیم و برگردیم، ۱۲ دقیقه طول کشیده است. ولی ساعت مچی روی