در حال حاضر بر جمعیت جهان در هر سال، حدود ۸۰ میلیون نفر افزوده می‌شود.
طبق پیش‌بینی‌های سازمان ملل متحد، در صورت ادامه‌ی این روند، جمعیت جهان در سال ۲۰۵۰ حدود دو میلیارد نفر افزایش یافته و رقم این افزایش، تا سال ۲۱۰۰ به سه و نیم میلیارد نفر خواهد رسید. یکی از فاکتورهای مهم و تاثیرگذار در بحث تغییرات اقلیمی، جمعیت انسان‌های روی زمین است. میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای با اضافه شدن هر شخص، افزایش می‌یابد. هر انسان به طور میانگین حدود ۴ تن کربن دی‌اکسید منتشر می‌کند. این رقم ممکن است بسته به میزان کالاهای مصرفی، میزان استفاده از انواع وسایل حمل و نقل، رژیم غذایی فرد، میزان مصرف انرژی و مواردی از این دست، متفاوت باشد. اما افزایش جمعیت به طور غیر مستقیم نیز بر تغییرات اقلیمی تاثیر می‌گذارد. از جمله اینکه افزایش جمعیت، توانایی زمین را برای مقاومت در مقابل تغییرات آب و هوایی و جذب گازهای گلخانه‌ای، کاهش می‌دهد.
به عنوان مثال، این جمعیت زیاد نیاز به غذا دارد و بایستی با از بین بردن جنگل‌ها، زمین‌های کشاورزی جدیدی ایجاد کرد تا پاسخگوی این جمعیت بالا باشد. از طرف دیگر این جمعیت بالا، نیاز به مسکن دارد، پس بایستی جنگل‌های بیشتری از بین برود تا برای این جمعیت زیاد، خانه‌های بیشتری ساخته شود. با این حساب، افزایش جمعیت می‌تواند تمامی تلاش‌های ما برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و کاهش سرعت تغییرات اقلیمی را، بی اثر کند.
تحقیقات نشان می‌دهد که در ۴۴ کشور جهان، بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از افزایش جمعیت، حدود دو سوم میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در اثر افزایش بهره وری در بخش انرژی بوده است.
این بدین معناست که ۶۶ درصد تلاش ما برای افزایش بهره‌وری انرژی، در اثر افزایش جمعیت بی‌‌اثر شده است. از طرف دیگر، اجرای طرح‌هایی مانند احیای مراتع و جنگل‌ها، نیز با این جمعیت بالای نیازمند به غذا و زمین، دشوارتر شده است. کاهش تعداد متولدین، اگرچه درمانی برای تغییرات اقلیمی نیست، اما میزان انتشار کربن در آینده را به طور موثر، ساده و دائمی، کاهش می‌دهد و کارآیی راه‌حل‌های دیگر را در مواجهه به تغییرات اقلیمی، افزایش می‌دهد.