کسانی که اکنون شما را مسخره می‌کنند و یا زیر سوالتان می‌برند، روزی از بابت اشتباهشان عذرخواهی خواهند کرد، حتی اگر شما آنروز نباشید. در هفدهم جولای سال ۱۹۶۹، درست یک روز بعد از پرتاب آپولوی یازده به فضا، روزنامه‌ی نیویورک تایمز، مطلب بسیار کوتاهی با عنوان یک اصلاحیه (A correction) منتشر کرد که در آن نوشته شده بود : “تحقیقات و آزمایش‌های بیشتر، یافته‌های اسحاق نیوتن در قرن هفدهم را تأیید کرده است و اکنون به طور قطع ثابت شده است که یک موشک می‌تواند در خلاء و همچنین در جو کار کند.
تایمز از این اشتباه ابراز تاسف می‌کند” روزنامه‌ی نیویورک تایمز عذرخواهی کرد، نه از بابت رد ادعای نیوتن، بلکه از بابت نقد بسیار تند و تیز و تمسخرآمیزی که ۴۹ سال قبل از آن و در سال ۱۹۲۰، علیه ایده‌ی رابرت اچ گودارد منتشر کرده بود. اما گودارد که بود و ایده‌اش چه بود که حالا ۴۳ سال بعد از مرگ او، رونامه‌ی معروف نیویورک تایمز درست یک روز بعد از پرتاب موفقیت آمیز آپولو یازده، از او عذرخواهی می‌کرد؟ رابرت گودارد یک فیزیکدان آمریکایی بود که از او به عنوان پدر سفرهای فضایی آمریکا یاد می‌شود. وقتی که او یک کودک بود، کتاب معروف سفر به ماه ژول ورن را خوانده بود و بعد از آن سفر به ماه به دغدغه‌ی بزرگ و رویای زندگی‌اش بدل شده بود. اما در آن زمان هنوز سفرهای خارج از جو از دید بسیاری در حد تخیل و داستان پردازی علمی بود. آن هم به این علت که همه می‌دانستند در خارج از اتمسفر زمین، شرایط خلاء حکمفرماست و از همین بابت، همه فکر می‌کردند که اگر هوا نباشد، یک پرنده چطور می‌خواهد پرواز کند.
آن زمان‌ها هواپیما اختراع شده بود و همه اصول آیرودینامیکی پرواز هواپیما را کمابیش می‌دانستند. اما همه می‌دانستند که هواپیما به خاطر وجود هواست که می‌تواند پرواز کند و از طرف دیگر، می‌دانستند که موتور هواپیما نیز یک موتور احتراقی‌ست که در آن باید سوخت با اکسیژن هوا ترکیب شود و بسوزد تا موتور به حرکت در بیاید و آن پرنده را به جلو براند. حال اینکه در خارج از اتمسفر زمین که هوایی وجود ندارد که با آن بتوان موتوری را راه انداخت. اما رویای سفر به ماه از سر رابرت گودارد بیرون نمی‌رفت. گودارد جایی گفته: “گفتن اینکه چه چیزی غیرممکن است دشوار است، زیرا رویای دیروز، امید امروز و واقعیت فرداست.” بعد از پایان تحصیلاتش در رشته‌ی فیزیک، رابرت گودارد ایده‌ای به سرش زد و آن ایده، ساخت موشکی با سوخت مایع بود. موشکی که درون خودش سوخت مایع و همچنین اکسیژن مایع داشته باشد و در اثر واکنش سوخت مایع و اکسیژن مایع، مواد حاصل از این واکنش از انتهای موشک خارج شود و موشک را به جلو براند. او امکان‌پذیری این موضوع را به صورت تئوری نشان داد.
اما دانشمندان نسبت به کار او خیلی خوشبین و امیدوار نبودند و حتی در سال ۱۹۲۰، نویسنده‌ای در روزنامه‌ی نیویورک تایمز ایده‌ی او را به باد تمسخر گرفت. اما این موضوع مانع ادامه‌ی تلاش او نشد و با بودجه‌ی کمی که در اختیارش قرار گرفته بود، در سال ۱۹۲۶، موفق شد در مزرعه‌ای در ایالت ماساچوست، نخستین راکت سوخت مایع جهان را به پرواز درآورد که حدود ۱۲۰ متر از سطح زمین بالا رفت. تا سال‌ها حتی بعد از مرگ او، کسی نمی‌دانست که گودارد چه اختراع بزرگی کرده است. تا اینکه ناسا از ایده‌های او برای ساخت فضاپیماهای خارج جو خود استفاده نمود. در سال ۱۹۵۹، از بابت خدمات گودارد، یکی از پایگاه‌های فضایی ناسا نام او را به خود گرفت.
– ابا اباد