ایالت کالیفرنیا با تولید ناخالص داخلی (GDP) معادل ۳/۹ تریلیون دلار، نه تنها ثروتمندترین ایالت در ایالات متحده‌ی آمریکاست، بلکه تنها چهار کشور آمریکا، چین، آلمان و ژاپن هستند که اقتصادشان از اقتصاد این ایالت بزرگتر است و به نوعی، ایالت کالیفرنیا، پنجمین اقتصاد بزرگ دنیاست. ۱۸۶ نفر از بیلیونرهای جهان هم در این ایالت زندگی می‌کنند و از هر ایالت دیگر در آمریکا، تعداد بیلیونرهای آن بیشتر است. سیلیکون‌ولی معروف در این ایالت واقع شده است و به نوعی می‌توان گفت که این ایالت، مرکز تکنولوژی دنیاست. دفتر مرکزی بسیاری از کمپانی‌های بزرگی که نامشان را می‌شنویم، در این ایالت قرار دارد. این ایالت از نظر جغرافیایی در ساحل اقیانوس آرام واقع شده است و اگر بخواهد آب اقیانوس را تصفیه کند، نه از نظر منابع آب محدودیتی دارد و نه از نظر اقتصادی و نه از نظر انرژی و نه از هر نظر دیگری، هیچ مشکلی ندارد.
با همه‌ی این تفاسیر، در ماه مه سال ۲۰۲۲، قانونگذاران این ایالت، قانونی را تصویب کردند که آبیاری گیاهان تزئینی مانند چمن در طول خیابان‌ها یا اطراف کسب و کارها را ممنوع کرد. استدلال این قانونگذاران برای چنین قانونی این بود که در جنوب کالیفرنیا، حدود ۲۱۸ هزار هکتار پوشش چمن وجود دارد که یک چهارم آن یعنی حدود ۵۰ هزار هکتار از آن، هیچ کاربردی ندارد. منظور از غیرکابردی نیز، مواردی همچون چمن کنار پیاده رو ها و جاده‌ها، جلوی بیزینس‌ها و اطراف پارکینگ منازل بود.
تخمین‌ها نشان می‌داد که در صورتی که این سطح از چمن، با فضایی که بیشتر متناسب با اقلیم خشک ایالت کالیفرنیاست جایگزین شود، مصرف آب در این ایالت حدود ۱۰ درصد کاهش می‌یابد. این قانون البته مواردی همچون چمن به کار رفته در زمین‌های ورزشی، پارک‌ها، گورستان‌ها و فضاهای اجتماعی را معاف می‌کند. همچنین آبیاری چمن‌ها با آب حاصل از تصفیه‌ی فاضلاب، مجاز است. اجرای این قانون در این ایالت از سال ۲۰۲۷ آغاز می‌شود. غرض اینکه قانونگذار این ایالت ثروتمند می‌گوید که ایالت ما ایالت خشکی‌ست و با تشدید تغییرات اقلیمی، ما به مشکل تامین آب آشامیدنی می‌خوریم. چرا باید آبی که مردم ما به آن نیاز دارند، صرف آبیاری چمن‌ها کنیم.
از طرف دیگر، استدلال می‌کنند که ما باید متناسب با ایالت خشک خودمان و با کمک گرفتن از معماری منظر (landscape architecture)، جایگزین‌هایی برای این چمن‌ها پیدا کنیم که فضای زندگی‌مان نیز زشت نشود. این را مقایسه کنید با کشورهای دیگر به خصوص همین کشورهای خاورمیانه. مثال‌های کشور خودمان را ببینید. ساختن دریاچه‌ی مصنوعی برای منطقه‌ای که با مشکلات آبی دست و پنجه نرم می‌کند. ساختن یک صنعت پرمصرف مانند فولاد در جایی که حتی آب آشامیدنی نیز به میزان کافی ندارد. اگر در این میان کشوری هم پول داشته باشد، همانند امارات دست به شیرین‌سازی آب خلیج فارس در حجم بالا می‌زند و محیط زیست خلیج فارس را نابود می‌کند. گویی مدیریت مصرف آب و ایجاد فرهنگ صحیح مصرف، هیچ جایی در راه حل های این سیاستمداران ندارد. همانطور که بارها گفته‌ایم، مشکل اصلی ذهنیت یا mentality است که اینجا یک نمونه‌اش را می‌بینید.
– اَبا اِباد