یکی از جنبه‌های جذاب جنبش زن زندگی آزادی و انقلاب مهسا، وجهه‌ی بین المللی آن بود. به شکلی که در بسیاری از کشورهای غربی، بسیاری از تظاهرکنندگان را شهروندان غیرایرانی آن کشورها تشکیل می‌دادند. از همین بابت، در این تجمعات شعارها به ناچار بعضا به زبان‌های دیگر نیز سر داده میشد. یکی از شعارهایی که خیلی توی ذهن من مانده است این شعار بود که میگفت Say Her Name : Mahsa Amini (اسمش را بگو: مهسا امینی). حالا اسم آن دخترک بی‌نوا که به ناحق به قتل رسیده بود به گوش همه‌ی جهانیان رسید.
من اولین بار بود که چنین شعاری می‌شنیدم که میگفت اسمش را بگو. در آنروزها بسیاری از مردم جهان نام مهسا امینی را شنیده بودند. پس چرا باید عده‌ای دوباره در شعارشان بگویند که اسمش را بگو. اصلا این چه شعاری‌ست که از شرکت کنندگان صرفا می‌خواهد اسم مهسا امینی را بگویند؟
این شعار نه مرگ بر کسی دارد و نه درود بر کسی، صرفا اسم او را تکرار می‌کند و اتفاقا مداوما در تجمعات گوناگون از جمله تظاهرات باشکوه صد هزار نفری برلین نیز شنیده میشد. من پاسخ این سوال را در انیمه‌ی زیبای شهر اشباح (spirited away) یافتم. این انیمه‌ی زیبا در سال ۲۰۰۱ توسط استودیو جیبلی و به کارگردانی هایائو میازاکی ساخته شد و از آن به عنوان یکی از برترین انیمه‌های تاریخ یاد می‌شود. در بخشی از داستان این انیمه، وقتی دخترک نقش اول انیمه یعنی چیهیرو اوگینو برای دریافت قرارداد کاری به نزد یوبابای جادوگر برده می‌شود، یوبابای جادوگر نام چیهیرو را از روی قرارداد پاک کرده و نام سن را به جای آن می‌گذارد.
بعد از گذشت چند روز، چیهیرو به‌تدریج نام واقعی خودش را فراموش می‌کند. آنوقت پسرک مهربان حامی او یعنی هاکو توضیح می‌دهد که یوبابای جادوگر از طریق گرفتن نام، افراد را کنترل می‌کند. اگر هاکو به چیهیرو کمک نمی‌کرد و چیهیرو کاملاً نامش را فراموش می‌کرد ــ همان‌گونه که هاکو نام واقعی خودش را کاملا فراموش کرده بود کرد ــ او دیگر هرگز قادر به ترک دنیای ارواح نمی‌بود. چرا که تمام هویت و گذشته‌ی او با همین نام او گره خورده بود. یوبابای جادوگر به خوبی می‌دانست که اگر نام هرکسی را از ذهنش پاک کند، او دیگر اصالتی از خودش نمی‌بیند که برای آن مبارزه کند. برای همین، هاکو نام چیهیرو را روی یک تکه کاغذ می‌نویسد و به او می‌دهد تا از نام خودش محافظت کند و هیچوقت نام اصلی و هویت واقعی خودش را فراموش نکند.
نام “مهسا امینی” نیز اکنون حکم همان نام واقعی را دارد که نماد مبارزه‌ی ایرانیان برای احقاق حقوق اساسی و آزادی‌شان بوده است. این اسم اکنون دیگر صرفا اسم یک شخص نیست، بلکه یک هویت است و اصالت دارد. هویت ملتی که روزی برای آزادی خود برخاست و سیلی محکمی به صورت کسانی که آزادی او را پایمال کرده بودند، زد. این اسم اکنون بخشی از تاریخ ماست و در تاریخ ملت ما می‌درخشد. این اسم بار دیگر نام ایران را در سرتاسر جهان طنین انداز کرد. اگر روزی ما این نام را از یاد ببریم، اگر این نام را جایی برای خودمان ننوشته باشیم، اگر هر سال این نام را به خودمان یادآوری نکنیم، خیلی زودتر از چیزی که فکرش را بکنید آن را فراموش می‌کنیم و فراموش می‌کنیم چه اتفاقی برای ما افتاده و چه از سرمان گذشته و چه جوانانی را از دست داده‌ایم.
در نتیجه اگر روزی کسی این نام‌ها را از ما بگیرد، می‌تواند به راحتی ما را تحت کنترل خودش در آورد و آن روز ما هم مثل هاکو محکومیم به اینکه برای همیشه در شهر ارواح زندانی شویم.
پس باز هم تکرار می‌کنیم : ☆مهسا امینی☆
– ابا اباد