این روزها در هامبورگ روزها بسیار طولانی شده است. آفتاب تقریبا در ساعت ۱۰ شب (منظور 22 یا 10PM چون واقعا شب نیست) غروب کرده و در ساعت ۵ صبح طلوع می‌کند. تقریبا در ساعت ۱۱ شب هوا تاریک شده و در ساعت ۴ صبح مجددا روشن می‌شود. البته طول روز در عرض‌های جغرافیایی بالاتر همچون کشورهای حوزه‌ی اسکاندیناوی بلندتر است. این موضوع تا مدتی برای من بسیار آزاردهنده بود. چرا که همواره احساس خستگی می‌کردم. اما خوشبختانه بعد از مدتی بدن من به این ریتم عادت کرد.
ساعت بیولوژیک بدن که از آن تحت عنوان Circadian Rhythms یا به اختصار CR یاد می‌شود، یک چرخه‌ی ۲۴ ساعته در فرآیندهای بیولوژیک موجودات زنده است که زمان داخلی موجود زنده را با محیط خارجی هماهنگ می‌کند.
این ساعت شبانه‌روزی، یک عامل مهم در تنظیم تقریبا تمامی فعالیت‌های فیزیولوژیکی است و اختلال در آن، عواقب شدیدی در سلامت انسان دارد. ساعت زیستی مختص انسان نیست. در سایر جانوران ساعت زیستی زمان خوردن، خوابیدن، جفت‌گیری، مهاجرت، خواب زمستانی و تقسیم سلولی را تعیین می‌کند. همچنین در گیاهان ساعت زیستی زمان جوانه‌زنی و واکنش‌های فتوسنتز را تعیین می‌کند.
در پست‌های قبلی دیدیم که در سرعت‌های نزدیک به سرعت نور، اتساع زمان رخ می‌دهد. یعنی زمان برای جسمی که با سرعت نزدیک به سرعت نور در حال حرکت است، نسبت به جسمی که ساکن است، آهسته‌تر می‌گذرد. حال با شناخت ساعت زیستی، در صورتی که یک موجود زنده را بر فضاپیمایی که با سرعت نزدیک به سرعت نور در حال حرکت است، سوار کنیم،
