ما هیچگاه حیوانات تصویر زیر را ندیده ایم. هرکدام از آن‌ها به دلایل مختلفی منقرض شده اند. اما پدران ما نقش اصلی را در انقراض آن‌ها داشته اند. تصویر بالا سمت چپ مربوط به ببر تاسمانی یا گرگ تاسمانی است که در استرالیا و در جزیزه‌ی تاسمانی می‌زیسته است. ببر تاسمانی نام ببر را به خاطر خطوط روی پشتش گرفته است و یک گونه‌ی ببر نیست. آن‌ها تا قرن نوزدهم در جزیره‌ی تاسمانی زندگی می‌کردند تا اینکه انسان‌ها در جزیره پا گذاشتند.
بین این گونه‌ی گرگ و کشاورزان رقابتی بر سر زمین‌ها شکل گرفت که خیلی خوب تمام نشد. حتی زمانی دولت تاسمانی برای شکار آن‌ها جایزه گذاشته بود. در سال ۱۹۳۶، آخرین آن‌ها بنجامین، همین که در تصویر مشاهده می‌کنید، در حالیکه در باغ وحش می‌زیست، مُرد و این گونه منقرض شد.
تصویر بالا سمت راست، ببر کاسپین یا همان ببر مازندران معروف یا ببر هیرکانی است. ببر کاسپین در شرق ترکیه، شمال ایران و اطراف دریای خزر و همچنین شمال افغانستان می‌زیسته است. ببر کاسپین، یکی از بزرگ جثه ترین، گربه سانان به حساب می‌آمده است. این ببر، پاهای بسیار بلند و پنجه‌های بسیار درشتی داشته است. ببر کاسپین پشم‌های طلایی و زرد رنگ داشته و نوارهای قهوه‌ای سطح بدنش را پوشانده بوده است. البته ما شانس دیدن این ببر را نداشته ایم. چرا که آخرین آن‌ها در سال ۱۹۵۹ کشته شد.
در دهه‌ی ۱۹۷۰، بعد از اینکه تلاش‌ها برای یافتن این گونه ناکام ماند، به لیست گونه‌های منقرض شده پیوست. دو دلیل انقراض این گونه، کاهش زیستگاه‌ها و طعمه‌ها و همچنین شکار بی‌رویه‌ی این حیوانات توسط انسان بود.
بقیه‌ی حیوانات این تصویر هر یک داستان انقراض خودش را دارد. هم اکنون نیز، در هر سال، حدود ۳۰۰۰ گونه در جهان منقرض می‌شود. این بدان معناست که هر روز که از خواب بیدار می‌شویم، حدود ۸۲ گونه از گونه های زنده‌ی روی کره‌ی زمین، منقرض شده است. هر ساعتی که می‌گذرد، حدودا ۴ گونه از موجودات زنده‌ی کره‌ی زمین کم شده است. این یعنی فرزندان ما دیگر شانس دیدن بسیاری از حیواناتی که ما شانس دیدن آن‌ها را داشتیم را نخواهند داشت.
گونه‌هایی مانند کرگدن سیاه، فیل جنگلی آفریقا، اورانگوتان تاپانولی، پلنگ آمور، کرگدن جاوه ای و گوریل کوهی، تنها گوشه‌ای از این حیوانات هستند. یوزپلنگ آسیایی نیز یکی از گونه‌های در معرض انقراض است که تنها ۱۲ قلاده از آن باقی مانده است. با توجه به اینکه تعداد آن از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ از ۲۰ قلاده به ۱۲ قلاده کاهش یافته، اگر تلاش خاصی صورت ندهیم، نمی‌توانیم امید زیادی به عدم انقراض آن داشته باشیم.
– اَبا اِباد