دنیای مدرن سعی کرده است که ساختارهایی محدودکننده برای انسان تعریف کند و اجازه ندهد که کسی خارج از آن ساختارها دست به تلاش بزند.
این روحیه‌ی کنترل‌گری به بخش‌های گوناگون سرایت کرده و مسیرهایی برای انسان‌ها ترسیم کرده است و به افراد جامعه فشار وارد می‌کند تا از این مسیرها خارج نشوند. یکی از این ساختارها سیستم‌های آموزشی معیوبی است که سعی دارد همچون یک کارخانه، افرادی با معلومات و تفکرات مشابه بسازد و اجازه ندهد کسی خارج از این فضا به موفقیت برسد. اما موفقیت‌های متعدد افرادی که فرای ساختارها فعالیت کرده‌اند، بارها و بارها چنین نگاه ساختارگرایانه‌ای را به چالش کشیده است. یکی از نوابغ این فضای فراساختاری بی‌شک ریاضی‌دان بزرگ فرانسوی اواریست گالوا است. امروز اگر از هر ریاضی‌دانی بپرسید که چند ریاضی‌دان بزرگ تاریخ را نام ببرد، به احتمال بسیار بسیار زیاد در بین اسامی که نام می‌برد، از گالوا یاد می‌کند.
نظریه‌ی گالوا از بخش‌های مهم جبر مدرن به حساب می‌آید.
گالوا در سال ۱۸۳۲ در حالیکه تنها بیست و یک سال سن داشت، در یک دوئل که علت آن هنوز مشخص نیست، کشته شد. اما در همان مدت کوتاه زندگی‌اش، ریاضیات را دگرگون کرد. حال تصور کنید گالوا خود را محدود به ساختارهای امروزی می‌کرد. احتمالا در بهترین حالت، در زمان مرگ، دانشجوی سال سوم رشته‌ی ریاضی بود که در حال گذراندن دروسی همچون مبانی جبر خطی، نظریه‌ی اعداد، آنالیز ریاضی و دروس مشابهی است و در حال رقابت برای کسب یک نمره‌ی بهتر بین دانشجویان. اما تنها چند مقاله‌ی گالوا، دنیای جدیدی به روی ریاضیات گشود و بعدا همان‌ها موضوع تدریس در دانشگاه‌ها شد. جالب اینکه گالوا دو بار و در سال‌های ۱۸۲۷ و ۱۸۲۹ تلاش کرد به عضویت اکول پلی تکنیک (بهترین دانشگاه فرانسه در ریاضیات) در بیاید، اما هر دو تلاش او با شکست مواجه شد و او هیچگاه در این دانشگاه پذیرفته نشد. علت رد شدن او در امتحانات ورودی این دانشگاه که به شکل شفاهی برگزار میشد، دقیقا مشخص نیست؛ اما احتمال می‌رود که نظرات پیچیده‌ی گالوا، ممتحن نادان را گیج و عصبانی کرده است. گالوا به ناچار به دانشگاه اکول نرمال سوپریور که در جایگاه پایین‌تری قرار داشت، پیوست. او تعدادی از مقالات خود را بین سال‌های ۱۸۲۸ تا ۱۸۳۲ به چاپ رساند. اما مقالات اصلی و مهم او، هیچگاه در زمان حیاتش به چاپ نرسید. او سه بار تلاش کرد که مقاله‌ی مهمش در نظریه‌ی معادلات را به چاپ برساند و هر سه تلاش او با شکست مواجه شد و مقاله‌ی او رد شد.
چندین دهه طول کشید تا در سال ۱۸۷۰، با انتشار کتابی از کامیل جردن که حاوی نظریات گالوا بود، جهان با این ریاضی‌دان بزرگ آشنا شود و از آن زمان، نظریه‌ی گروه‌ها به بخش مهمی از ریاضیات مدرن تبدیل شد.
– اَبا عِباد