من با هرکسی از هر ملیتی صحبت می‌کنم می‌بینم که همگی در کشورهایشان با مشکل مسکن مواجه هستند. از آلمان گرفته تا چین، از ایران گرفته تا کانادا، از هندوستان گرفته تا ایتالیا و در بسیاری کشورهای دیگر، نسل‌های جوان با مشکل مسکن دست و پنجه نرم می‌کنند. فرقی هم ندارد که کشور در حال توسعه باشد یا توسعه یافته. آدم با هرکسی از هر کشوری صحبت می‌کند می‌فهمد که والدین اینها مالک حداقل یک خانه بوده‌اند و خودشان حالا مستاجرند. دلیلش خیلی واضح است، ظرفیت پذیرایی تکمیل است.
زمانی که پدر و مادرهای ما جوان بوده‌اند، جمعیت زمین دو تا سه میلیارد نفر بوده و اکنون جمعیت زمین بیشتر از ۸ میلیارد نفر که البته روز به روز نیز بر آن افزوده می‌شود. اگر زمین مثل یک هتل بود و مادر زمین مثل یک هتلدار، حتما مدت‌ها قبل جلوی این هتل یک تابلو آویزان می‌کرد که ظرفیت تکمیل است، از پذیرش کودک جدید معذوریم. در همین کشور ما با آن پیک جمعیتی وحشتناک دهه‌ی شصت که جمعیت کشورمان ظرف یک دهه دو برابر شد و از ۳۵ میلیون نفر به هفتاد میلیون نفر رسید، ما با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می‌کردیم. از مدارس چند شیفته و کلاس‌های به شدت شلوغ در کودکی گرفته تا رقابت شدید برای ورود به دانشگاه و بعدا دشواری زیاد برای ورود به بازار کار و در آینده بار بازنشتگی نسل ما روی نسل‌های بعدی. نه کشور ما و نه جهان ظرفیت این جمعیت را ندارد. سه برابر شدن جمعیت جهان تنها طی چند دهه یعنی سه برابر شدن محیطی که ما انسان‌ها برای زندگی نیاز داریم.
این یعنی سه برابر شدن مساحت شهرها، سه برابر شدن بلعیدن روستاهای حاشیه‌ی شهرهای بزرگ به وسیله‌ی آن شهرها، سه برابر شدن سرعت نابودی جنگل‌ها، سه برابر شدن مصرف آب، سه برابر شدن نیاز به انرژی، سه برابر شدن نیاز به حمل و نقل و جاده‌ها و اتوبان‌ها، سه برابر شدن خودروها و هزاران جنبه‌ی دیگر. این جمعیت زیاد غذای زیادی هم می‌خواهد و برای تولید غذای زیاد باید جنگل‌های بیشتری تبدیل به مزارع کشاورزی و همچنین دامداری و دامپروری شود. این جمعیت زیاد برای جابجایی و همچنین تامین کالاهای مورد نیازش نیاز به سیستم حمل و نقل بزرگتری دارد و به همین نسبت، تولید گازهای گلخانه‌ای افزایش می‌یابد. تولید گازهای گلخانه‌ای هم معادل افزایش سرعت تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین است.
تحقیقات نشان می‌دهد که داشتن یک فرزند کمتر، سالیانه معادل حدود پنجاه تن کربن دی اکسید کمتر است. یعنی اگر کسی به فکر محیط زیست است و کره‌ی زمین برایش اهمیت دارد، با آوردن فرزند کمتر می‌تواند بزرگترین کمک را به محیط زیست کره‌ی زمین بکند. اما اگر کسی به این موضوع اهمیت ندهد، خیلی زود باید شاهد وقوع جنگ بر سر آب و غذا و انرژی و خاک باشیم. جمعیت کمتر یعنی دسترسی آسان‌تر به منابع و رفاه و ثروت بیشتر. در مقابل جمعیت زیاد یعنی کمبود شدید منابع و رقابت زیاد برای آن منابع. جمعیت بیشتر یعنی رقابت بیشتر برای کار، برای مسکن، برای غذا و برای هرچیز دیگری. اصلا بسیاری از دانشمندان همین جمعیت زیاد جهان را عامل گسترش سریع پاندمی کرونا و همچنین دشواری مدیریت آن می‌دانند.
در جهانی با چنین جمعیت بالایی از انسان‌ها، هیچ سیستم درمانی نمی‌تواند وقوع پاندمی‌ها را مدیریت و تحمل کند و این مساله خودش را در پاندمی کرونا به خوبی نشان داد. در نهایت مجددا باز می‌گردیم به همان شعار معروف “فرزند کمتر، زندگی بهتر” که همه‌ی موارد فوق را در دل خودش دارد. رفاه و آسایش نسل‌های بعد خیلی مهم‌تر از تکثیر بیشتر ژن‌های ماست.
– ابا اباد