وقتی برای اولین بار برادرم یک فلاپی دیسک را به خانه آورده بود و در کامپیوتر قرار داد، خیلی تعجب کردم که این فلاپی دیسک میتواند اینقدر اطلاعات را در خودش جای بدهد. حال اینکه حجم این فلاپی دیسک فقط ۱۲۸ کیلوبایت بود. بعدا سیدیهایی آمدند که گنجایش آنها در حد ۱۲۸ مگابایت بود و دوباره بعدا گفتند دیویدیهایی آمده که یک گیگابایت اطلاعات را در خودش جای میدهد. بعد فلش مموریهایی آمد که حجم آنها باز هم بیشتر بود. بعد از آن گفتند این هاردهای اکسترنال یک ترابایتی را استفاده کنید که میتواند حجم اطلاعات بیشتری را در خودش جای بدهد. شما میتوانید فایل پیدیاف تمام کتابهایی که در تاریخ بشر نوشته شده را درون یک هارد یکی دو ترابایتی جای بدهید.
واقعا فکر نمیکنم هیچ نسلی از بشر همچون نسل ما، این حجم از تغییرات سریع را تجربه کرده باشد. تازه این هنوز نصف راه هم نیست و مشخص نیست که چه تغییراتی تا پایان عمر ما رخ خواهد داد. اما یک نفر ممکن است بپرسد که همین مغز ما، چقدر حجم دارد؟
من وقتی خاطراتم را نگاه میکنم، میبینم تصاویر و اطلاعات بسیار زیادی در ذهنم دارم. از کودکی گرفته تا بزرگسالی، اگر بگویید در فلان سال و فلان جا چطور بوده است، من از آن موقعیت و از آن لحظه، اطلاعات زیادی درون مغز خودم دارم. حال اینکه این تنها مربوط به سی سال زندگی من است. اگر روزی شصت ساله شوم، اطلاعاتی که در ذهنم خواهم داشت احتمالا دو برابر یا بسیار بیشتر از اطلاعات فعلیست. از تصاویری که در ذهنم دارم، تا ویدئوهایی که در مغزم وجود دارد، تا اطلاعات علمی و فلسفی و غیر علمی و غیرفلسفی و هر نوع اطلاعات دیگری که هریک از ما حس میکنیم در مغزمان وجود دارد، همگی در همین عضو بدن ما، بلکه در بخش کوچکی از آن ذخیره شده است.
اما حجم حافظهی ما چقدر است که میتواند این حجم از اطلاعات را در خودش جای بدهد؟
آیا کسی تا به حال این را بررسی کرده که ببیند همین مغز ما، چقدر حجم دارد که میتواند اینهمه تصویر و آهنگ و خاطره و درس و غیره را در خود جای دهد؟
طبق برآوردی که دانشمندان راجع به ظرفیت مغز انسان دارند، مغز انسان قادر است تا دو و نیم میلیون گیگابایت یا معادل ۲۵۰۰ عدد هارد یک ترابایتی، اطلاعات را در خود ذخیره کند. این حجم از اطلاعات معادل حجم یک فایل ویدئویی با طول حدودا ۳۰۰ سال است. یعنی اگر ما با یک دوربین با کیفیت اچ دی، سیصد سال مداوم از همه چیز فیلم بگیریم، تازه به اندازهی حجم مغز یک انسان میشود. اما موضوع بسیار جالبتری که در رابطه با مغز انسان وجود دارد، نه فقط مربوط به حافظهی انسان، بلکه مربوط به الگوریتمهای حاکم بر مغزمان است.
مثلا فرض کنید شما ده هزار نفر یا صد هزار نفر را میشناسید و در ذهن دارید. وقتی کسی یکی از این اسمها را نام میبرد، شما بیدرنگ دقیقا روی همان شخص دست میگذارید و همه چیز را راجع به او به یاد میآورید. اما یک کامپیوتر باید یکی یکی در دادههایی که در حافظه دارد جستجو کند تا به آن اسم برسد. مشخص نیست که مغز چطور مستقیما و بدون جستجو در تمامی دادهها، دقیقا به سراغ همان داده میرود. از همین بابت، ما حتی تعریف دقیقی از حافظهی مغز انسان نیز نداریم و مقایسهی آن با کامپیوتر کار چندان آسانی نیست.
– اَبا اِباد
سلام
یک چیز دیگه هم هست و اون اینه که اگه از ما بخوان اسم او ده هزار نفر رو بگیم شاید نتونیم ولی اگه هر اسمی رو بگن زود بیاد میاریم
سپاس