زمان تنهایی

جهان پیوسته در حال انبساط است و ما همچنان با سرعت در حال دور شدن از کهکشان‌های دیگر هستیم. این یک اصل پذیرفته شده در کیهان شناسی‌ست و مشاهدات ما بخوبی این موضوع را نشان می‌دهد. مشاهدات ما همچنین نشان می‌دهد که نرخ این انبساط نیز پیوسته در حال افزایش است. کهکشان‌هایی که دورتر از ما هستند، با سرعت بیشتری در حال دور شدن از ما هستند. اصلا یک رابطه‌ی خطی در این رابطه وجود دارد که به ما می‌گوید که کهکشانی که در این فاصله از ماست، با چنین سرعتی در حال دور شدن از ماست. این رابطه به رابطه‌ی هابل-لمیتر معروف است.

اما طبق این رابطه، کهکشان‌هایی که در فاصله‌ی حدود چهارده میلیارد سال نوری از ما قرار دارند، با سرعتی بیشتر از سرعت نور از ما دور می‌شوند. این بدین معناست که هیچوقت نوری از این کهکشان‌ها به ما نخواهد رسید. اگر کسی از این کهکشان‌های دوردست برای ما پیغامی بفرستد، چون ما با سرعتی بیش از سرعت نور از همدیگر دور می‌شویم، این پیغام هیچوقت به دست ما نخواهد رسید. اما همانطور که گفته شد، کیهان همچنان با سرعت در حال انبساط است. بالاخره زمانی می‌رسد که ما می‌مانیم و همین کهکشان‌هایی که اطراف ما هستند. کهکشان‌های محلی با یکدیگر ادغام می‌شوند و کهکشان‌های بزرگتر را می‌سازند. مابقی کهکشان‌هایی که کمی دورتر از ما بوده اند، در آن زمان با سرعتی بیشتر از سرعت نور از ما دور می‌شوند.

یعنی چند صد میلیارد سال بعد، یک اخترشناس وقتی با تلسکوپ‌های پیشرفته‌ اش به آسمان نگاه می‌کند، به جز همین چند کهکشان اطرافش، چیزی جز تاریکی محض نمی‌بیند. حتی با پیشرفته‌ترین تلسکوپ‌ها نیز چیزی دیده نمی‌شود. چرا که هیچ نور و هیچ موج الکترومغناطیسی از آن کهکشان‌هایی که با سرعتی بیش از سرعت نور در حال دور شدن هستند، به او و به تلسکوپ او نمی‌رسد.

حالا او چه تصوری راجع به جهان دارد؟

او حتی شواهدی نیز برای وجود کهکشان‌های‌ دیگر ندارد. او صرفا می‌بیند که در تاریخ ما در چند صد میلیارد سال قبل راجع به کهکشان‌های‌ دیگر حرف زده‌ایم. هیچ نشانه‌ای در آسمان وجود ندارد که در مورد وجود کهکشان‌های دیگر به آن‌ها خبر دهد. فیزیکدانان در آن زمان احتمالا تئوری بیگ بنگ را دارند که خیلی خوب پیدایش و گسترش جهان را توضیح می‌دهد. اما هیچ مشاهده‌ای که تئوری بیگ بنگ را تایید نمی‌کند. چرا که اصلا مشاهده‌ای ورای آن کهکشان‌های نزدیک و محلی وجود ندارد. آن‌ها صرفا تاریکی می‌بینند و تاریکی.

آیا آن‌ها بیگ بنگ را می‌پذیرند در حالی که مشاهده‌ای برای آن ندارند. آن هم به این علت که کهکشان‌های دورتر، از افق دید آن‌ها کاملا خارج شده است؟

پاسخ به این سوال خیلی جالب است. چرا که راستش را بخواهید ما اکنون ممکن است در چنین شرایطی باشیم. ما تئوری‌های جهان‌های چندگانه یا مولتی‌ورس یا multiverse داریم که خیلی خوب می‌تواند بسیاری از سوالات ما را پاسخ دهد. بسیاری از مشاهدات ما با پذیرش تئوری‌های مولتی ورس پاسخ داده می‌شود. اما آن جهان‌های موازی ما آنقدر دورند که از افق دید ما خارج شده اند و ما اصلا راهی نداریم که آن‌ها را مشاهده کنیم تا تئوری ما را تایید کنند. شرایط اکنون ما در مورد کیهان‌های موازی کیهان ما، دقیقا شبیه شرایط فیزیکدانان چند صد میلیارد سال بعد است که چیزی جز آسمانی تاریک با چند کهکشان بالای سر خود نمی‌بینند.

– ابا اباد