دیدار یار غایب

در سفر اخیرم به ایران، این شانس را داشتم که استادم دی‌داد را از نزدیک ملاقات کنم.

با اینکه از آشنایی، ارتباط و دوستی عمیق من و دی‌داد، بیشتر از هفت سال می‌گذرد، این اولین دیدار حضوری ما با یکدیگر بود. پیش از این، من بیشتر از طریق پیام‌ها و جلسات آنلاین دوره‌های فلسفه‌ی کاربردی با دی‌داد در ارتباط بودم و تصوری از اینکه دیدار یار غایب، چگونه خواهد بود نداشتم، اما در اولین برخوردها، همان یکپارچگی شخصیتی که پیش‌بینی می‌کردم را مشاهده کردم. اگر شما نیز تا به حال این شانس را نداشته‌اید که این فیلسوف و اندیشمند ایرانی را از نزدیک ببینید، باید به شما بگویم که دی‌داد همان است که در نوشتارهایش می‌خوانید، دی‌داد همان عقل و تجربه‌ای‌ست که همواره از آن سخن می‌گوید. همانگونه که گفتارش نیک است، پندار و کردارش نیز نیک است.

به این فکر می‌کردم که اگر در زمانی می‌زیستم که خبری از تلفن، اینترنت و تماس تصویری نبود و من فقط با خواندن نوشتارهای دی‌داد می‌خواستم او را تصور کنم، باز هم او را همین‌گونه که از نزدیک دیدم، تصور می‌کردم. این است معجزه‌ی وجود منسجم و یکپارچه.

تصویر – مربوط به دیدار نخست من و دی‌داد ، شاید هیچکس بهتر از سلطان سخن سعدی نتواند حس و حال من را از این دیدار، توصیف کند: دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد ای بوی آشنایی دانستم از کجایی پیغام وصل جانان پیوند روح دارد