به نظرم فرهنگ ژاپن، یکی از جذاب‌ترین فرهنگ‌های جهان است. بارها شده که از افراد با ملیت‌های مختلف بپرسم که کدام فرهنگ برایتان جذاب‌تر است و پاسخ بسیاری ژاپن بوده است. آمارها نشان می‌دهد که تعداد افراد خارجی که زبان ژاپنی را می‌آموزند، هر سال افزایش می‌یابد. انیمه‌های ژاپنی طرفداران زیادی دارد. فوتبالیست‌های زیادی از سراسر جهان، نحوه‌ی علاقه‌مندی خود به ورزش فوتبال را تماشای کارتون فوتبالیست‌ها در کودکی گفته اند. جالب است بدانید انیمه‌ی زیبا و نوستالژیک “حنا دختری در مزرعه” که در مورد دختری در فنلاند است، توسط یک کمپانی ژاپنی ساخته شده است.
عباس کیارستمی، کارگردان معروف کشورمان، ژاپن را وطن هنری خود می‌دانست. از نظر سرعت و سطح پیشرفت نیز، ژاپن برای همه‌ی کشورها یک الگوست. ژاپن با حجم اقتصاد ۴/۱ تریلیون دلار، چهارمین اقتصاد بزرگ دنیاست. همه‌ی ما اینها را می‌دانیم و تا به اینجا، چیز جدیدی در مورد این کشور پیشرو نگفته ام.
حالا به تصویر فوق نگاه کنید. این تصویر را در صفحه‌ی یکی از دوستان ژاپنی‌ام دیدم. این پوستر، مربوط به برنامه‌ای است که دانش آموزان و دانشجویان ژاپنی را با بودجه‌ی تامین شده از سوی شرکت‌های خصوصی، به کشورهای دیگر می‌فرستد. اما ترجمه‌ی نوشته‌ای که به همراه این پوستر منتشر شده این بود: [ “توبیتاته! تحصیل در خارج از کشور ژاپن” مرحله دوم “برنامه‌ی جدید نماینده ژاپن” اولین دانشجویان اعزام به خارج در حال جذب هستند. دانش آموزان دبیرستان (دوره هشتم) ۷۰۰ دانش آموز، دانش آموزان کالج (دوره پانزدهم) ۲۵۰ دانش آموز “تندیس رهبری جهانی” ایجاد آینده‌ی ژاپن و به روزرسانی یادگیری از طریق تحصیل در خارج از کشور و توسعه افراد برای کمک به حل چالش‌های اجتماعی ژاپن و ایجاد صنایع جدید. بر اساس کمک های مالی شرکت های خصوصی، ما تاکنون به ۴۰۰۰ دانش آموز دبیرستانی و ۱۰۰۰ دانش آموز کالج طی ۵ سال کمک مالی کرده ایم، بر اساس حمایت های مالی و ایجاد فرصت برای تحصیل در خارج از کشور در ژاپن، اکنون بار دیگر این برنامه را آغاز کرده ایم. فرصت های تحصیل در خارج از کشور ژاپن. ] اما ژاپن که خودش از نظر علم و تکنولوژی، از نظر فرهنگی و از نظر سطح زندگی، از بسیاری از کشورهای پیشرفته‌ی دنیا چند قدم جلوتر ایستاده است.
پس به چه علتی دانش آموزان و دانشجویانش را از طریق این برنامه‌ها به کشورهای دیگر می‌فرستند؟
ژاپن می‌خواهد مردمش، مردم دیگر کشورها را ببینند و بفهمند که در دنیا تنها نیستند، بدانند که اگر در چند زمینه از بقیه جلوترند، در بسیاری زمینه‌ها از دیگران عقب‌ترند. فرهنگ مردم دیگر کشورها را ببینند و به جای (یا در کنار) افتخار به کشور و تاریخ خود، به دنبال ضعف‌های فرهنگی خود بگردند تا آن‌ها را اصلاح کنند. آن‌ها می‌خواهند بدانند که دیگران چه نگاهی به آن‌ها دارند. آن‌ها می‌خواهند مسیر همکاری‌های بین المللی را از این طریق هموار کنند. آن‌ها می‌خواهند اول باشند، اما قبل از آن بایستی مردمش از طریق این ارتباط، این را درک کنند که هنوز اول نیستند.
– اَبا اِباد