بعضا در لابلای کامنت‌های مخاطبینم می‌بینم که افرادی که علاقه مند به صنعت و تکنولوژی هستند، ملاحظات پایایی و زیست محیطی را مانعی جهت پیشرفت تکنولوژی می‌بینند. در حالیکه منظور از توسعه‌ی پایدار، توسعه به همراه ملاحظات پایایی‌ست. نه اینکه ما بگوییم توسعه و پیشرفت تکنولوژی متوقف شود تا آسیب بیشتری به محیط زیست نرسد. چیزی که ما می‌خواهیم این است که تکنولوژی به گونه‌ای رشد کند که نه تنها به محیط زیست آسیبی وارد نشود، بلکه تکنولوژی خود راه حلی برای مسائل و مشکلات زیست محیطی ارائه دهد.
اگر ذهنیت و منتالیته‌ی ما این باشد که در مسیر توسعه‌مان، از محیط زیست محافظت کنیم و به آن کمترین آسیب را برسانیم، آنوقت توسعه‌ی ما توسعه‌ی پایدار خواهد بود. اساسا به همین خاطر است که کلمه‌ی توسعه در عبارت توسعه‌ی پایدار آمده است. توسعه‌ی پایدار که پارادایم حال حاضر دنیاست، خود بر توسعه تاکید دارد.
اما اجازه دهید با یک مثال این موضوع را بررسی کنیم. آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی، به خاطر نزدیکی به استوا و شرایط آب و هوایی خاصش، میزبان نوع خاصی از حشرات به نام مگس گوشت دنیای جدید یا Newworld Screwworm Fly است. این حشره، حشره‌ی بسیار خطرناکی‌ست و بیشتر خطر آن، ناشی از تخم یا لارو این حشره است. این حشره هرجایی که بتواند بنشنید، تخم می‌گذارد. مثلا می‌تواند در گوش انسان تخم بگذارد که منجر به عفونت شدید گوش می‌شود. لارو این حشره که به نام کرم پیچ دنیای جدید یا NWS معروف است، در بدن میزبان خود لانه می‌کند و به خاطر پوست زبر و پیچ مانندش، در حال حرکت گوشت حیوان میزبان را پاره می‌کند. لاروها همچنین دارای عاج‌هایی هستند که می‌توانند گوشت بدن میزبان را پاره کرده و از آن تغذیه کنند. در اغلب موارد، این لاروها در نهایت باعث مرگ حیوان میزبان می‌شوند.
در قرن بیستم هجوم این مگس‌ها به آمریکای شمالی، همواره یکی از نگرانی‌های بزرگ مردم و دامداران آمریکایی بود. چرا که لارو این حشرات، باعث مرگ هزاران دام و همچنین شیوع انواع عفونت‌ها در مردم مناطق جنوبی آمریکا شده بود. حالا در سال ۱۹۵۷ دو راه حل پیش روی مسئولان وزارت کشاورزی ایالات متحده قرار داشت. یک راه حل سریع و در دسترس این بود که به طور گسترده از آفت‌کش‌ها و سموم استفاده کنند تا این مگس را ریشه‌کن نمایند.
اما این روش دو اشکال داشت، اول اینکه می‌توانست منجر به نابودی اکوسیستم آن مناطق شود و دوم اینکه این حشرات رفته رفته به این سموم مقاوم می‌شدند.
راه حل دیگر یک راه حل پایدار بود که دانشمند حشره شناس آمریکایی به نام ادوارد اف نیپلینگ ارائه داد. راه حل این دانشمند این بود که ما بیاییم و جنس نر این حشرات را خودمان پرورش دهیم و سپس در لحظه‌ی مناسب، به کمک دز مناسب اشعه، آن‌ها را عقیم کنیم. سپس این حشرات نر عقیم شده را به کمک هواپیما، برفرار مناطق عبور این حشرات رها کنیم. حشرات نر آزمایشگاهی که حالا عقیم شده‌اند با حشرات ماده‌ی طبیعی جفت‌گیری می‌کنند، اما این جفت‌گیری منجر به تولد لاور نمی‌شود.
جالب است بدانید که این راه حل بسیار موثر واقع شد. هنوز هم هفته‌ای ۱۵ میلیون حشره‌ی نر عقیم در تاسیساتی متعلق به وزارت کشاورزی ایالات متحده در پاناما تولید و بر فراز پاناما رها می‌شود. این روش برای آمریکا تنها پانزده میلیون دلار در سال هزینه دارد، اما در مقابل میلیون‌ها دلار برای بخش کشاورزی و همچنین بهداشت عمومی عائدی دارد و کمترین آسیب را به محیط زیست می‌رساند. این فرق یک راه حل پایدار و یک راه حل ناپایدار است.
– ابا اباد